-Aşık Yaşar Reyhani'ye-
Gurbet uzadıkça, hasretlik artar
Altmışlık avare köyden göç eder.
Cümle aşıkları söz ile tartar
Dünyaya gücenir, aydan göç eder.
Gelsin denilen yaz evveli güzün
Yaprağın düşüşü kıştaki hüzün
Belli ki şöhrette kalmadı gözün
Balık suya küser, çaydan göç eder
Sevgi merkezine doğma zamanı
Karlı bulutları sağma zamanı
Rahmet olup yere yağma zamanı
Ok kirişten bıkar, yaydan göç eder.
Ne yatarsın usta, yatak mı rahat?
Vade mi ulaştı, doldu mu saat?
No’lur bu kasveti üzerinden at!
Şiir öksüz kalır, meydan göç eder.
Şimdi aldığını verme vaktidir
Sonsuzluk sırrına erme vaktidir
Artık hesapları görme vaktidir
Aşıklar düğünden, toydan göç eder.
Gövde köke küskün, yapraklara dal
İhtişam zorundan terlerken al al.
“Arzu”suna dargın emektar sandal
Bilinmeze doğru koydan göç eder.
“Erzurumlu Gelin”, yatan hastası
Göç mevsimi “Turnalar”ın ustası
“Yasindir mektubu, ihlas postası”
Korkarım aşıklık soydan göç eder.
Bekleyeni olan yolcu gelecek
Ömür kısa, dünya yalan, son gerçek.
Sermayesi ”nazlı yare bir çiçek”
Cümle ihtişamı huydan göç eder.