Nuti
Forum Üyesi
- Katılım
- 13 Eyl 2022
- Mesajlar
- 734
- Puanları
- 0
Kimden : rahimekaya (Bayan)
Kime : MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım
Tarih : 09.05.2009 23:28 (GMT +2:00)
Konu : [yeni-edebi-akim..] Güne özel//Annelerinin Konuğu Çocuklar
Annelerinin Konuğu Çocuklar
Anne sözcüğünün anlamını gerçekten kaç kişi anladı ya da çözümledi. En kutsal varlık, eşsiz ve sonsuz sevgi diye nitelendirerek büyüklüğünü anlatırken… Ancak anne olmadan annelik gerçekten anlaşılıyor mu ya da aynı sevgi koşullarında yaşamayan anneler bir diğerini anlaya bilir mi?
Bilinçli ya da bilinçsiz anne olan her kişi çocuğu için dünyanın en mükemmel yaşamını düşler. Onun güzel yaşaması için düşünü gerçekleştirmeğe çalışır. Bunu ederken kendinden özverilerde bulunur, kendini yok sayar. Bir de çocuğu engelliyse… Çocuğu ister bedensel isterse zihinsel engelli olsun bir annenin tebessümü hep eksiktir, yarımdır. Çocuğunun her anını gözler ve yaşarken kendinde hep suç arayacaktır. “Acaba ben ne hata ettim de çocuğum hasta” ve yüzüne her baktığında utancını saklamaya çalışacaktır. Geride emanet edebileceği onun gibi candan bakacak ne resmi kurum vardır nede kardeşler yeterlidir. Aslında içinin acısını çocuğu okuyordur ama ses edemez. Çaresizlik her iki yanın boynunu büker.
Bir anneler gününde ya da bayram; Özel günlerden birinde çocuk sessizce anneye sarılır…”Kutlu olsun annem, iyi ki sen varsın”, “sende varsın yavrum, kuzum. Allah seni ölümde de benden ayırmasın”. Ekler arkasından “her muradın kaldı içinde kuzum”… Sessiz bir ağlayış günün anlamını vurur. Çocuk annenin duasına başını sallayarak amin diyebilir ancak
Yaşamın her anı gibi buda toplumun içinden bir ses. Bu gününüzü acı etmek istemezdim. Ama özel günleri hatta her günleri buruk sessiz çığlıkla geçiren kişileri yazmak zorunda hissettim kendimi.
Yaşam yarım bir gülüştür bazılarına… Adı konmuş çözümü bulunmamış. Günün özeli de değiştiremez bunu sıradanı da. Ama belki şu değişebilir… Kendimizden farklı yaşayanlar için bir şeyler yapmak. Ve farklı pencerelerden bakmak günlere…
9.Mayıs.2009
Kime : MustafaCeylan/GÜLCE-Yeni Edebi Akım
Tarih : 09.05.2009 23:28 (GMT +2:00)
Konu : [yeni-edebi-akim..] Güne özel//Annelerinin Konuğu Çocuklar
Annelerinin Konuğu Çocuklar
Anne sözcüğünün anlamını gerçekten kaç kişi anladı ya da çözümledi. En kutsal varlık, eşsiz ve sonsuz sevgi diye nitelendirerek büyüklüğünü anlatırken… Ancak anne olmadan annelik gerçekten anlaşılıyor mu ya da aynı sevgi koşullarında yaşamayan anneler bir diğerini anlaya bilir mi?
Bilinçli ya da bilinçsiz anne olan her kişi çocuğu için dünyanın en mükemmel yaşamını düşler. Onun güzel yaşaması için düşünü gerçekleştirmeğe çalışır. Bunu ederken kendinden özverilerde bulunur, kendini yok sayar. Bir de çocuğu engelliyse… Çocuğu ister bedensel isterse zihinsel engelli olsun bir annenin tebessümü hep eksiktir, yarımdır. Çocuğunun her anını gözler ve yaşarken kendinde hep suç arayacaktır. “Acaba ben ne hata ettim de çocuğum hasta” ve yüzüne her baktığında utancını saklamaya çalışacaktır. Geride emanet edebileceği onun gibi candan bakacak ne resmi kurum vardır nede kardeşler yeterlidir. Aslında içinin acısını çocuğu okuyordur ama ses edemez. Çaresizlik her iki yanın boynunu büker.
Bir anneler gününde ya da bayram; Özel günlerden birinde çocuk sessizce anneye sarılır…”Kutlu olsun annem, iyi ki sen varsın”, “sende varsın yavrum, kuzum. Allah seni ölümde de benden ayırmasın”. Ekler arkasından “her muradın kaldı içinde kuzum”… Sessiz bir ağlayış günün anlamını vurur. Çocuk annenin duasına başını sallayarak amin diyebilir ancak
Yaşamın her anı gibi buda toplumun içinden bir ses. Bu gününüzü acı etmek istemezdim. Ama özel günleri hatta her günleri buruk sessiz çığlıkla geçiren kişileri yazmak zorunda hissettim kendimi.
Yaşam yarım bir gülüştür bazılarına… Adı konmuş çözümü bulunmamış. Günün özeli de değiştiremez bunu sıradanı da. Ama belki şu değişebilir… Kendimizden farklı yaşayanlar için bir şeyler yapmak. Ve farklı pencerelerden bakmak günlere…
9.Mayıs.2009