Metehan90
Forum Üyesi
24 Ocak Cumartesi 1959 günü yaşanan ve bu faciada 37 masum Küçükyalılının öldüğü bu Küçükyalı sinema faciasını yaşı 70 ve üzerinde olan eski Küçükyalılar hatırlar, hatırladıkları zamanda tüylerinin diken olduğunu, damarlarında ki al kanın belki donduğunu hissederler.
NEDİR KÜÇÜKYALI FACİASI?
Yüz yıl içerisinde belki İstanbul’da meydana gelen en büyük sinema faciası olarak kayıtlara geçmiştir. 24 Ocak Cumartesi 1959 günü yaşanan bu Küçükyalı sinema faciası. Facianın meydana geldiği gün nice ocaklar söndü, nice genç fidanlar yaşamlarını yitirdiler. Bugün bu facia unutuldu. Bugün benim gibi hayatta olanların hafızasından silinmeyen Küçükyalı faciasının ne olduğunu şu anda bilen kaç yerel yönetici ve gazeteci var? O korkunç faciada yaşamlarını yitiren çocuklar şimdi sağ olsalardı torun torba sahibi olacaklardı. Ruhları şad olsun, nur içinde yatsınlar.
ÇIĞLIKLAR KARANLIKTA ÇINLADI
Soğuk bir kış günüydü insanlar mutluydu. Henüz 1960 İhtilali daha olmamıştı. İstanbul’da ve ilçelerinde insanlar güven ve huzur içinde yaşıyorlardı. Geçim sıkıntısı, can ve mal güvenliği sıkıntısı yoktu o güzelim yıllarda. Bed bereket vardı aile reislerinin cüzdanlarında ve ceplerinde. İnsanlar bir birini tanır ve saygı gösterirlerdi o güzelim yıllarda. İşte o güzelim yıllarda meydana gelen Küçükyalı sinema faciası bütün güzellikleri, mutlulukları alıp götürdü. İnsanlar o gün kahroldu, insanlar O gün beton yıkıntıları arasında ezildi. Nice ocaklar söndü o gün Küçükyalı’da bir baba vardı ki bağrına taş bastı o uğursuz günde. Eşini ve üç evladını kaybetmişti o Küçükyalı sinema faciasında. Yakacık mezarlığına defin edildi anne ve üç küçük yavrusu. Baba benzin istasyonu işletiyordu Küçükyalı’da. Sevilen, sayılan, kısa boylu, şişman ve tonton bir adamdı talihsiz baba. O da şimdi hayatta değil. Eşi ve üç küçük yavrusu ile koyun koyuna yatıyor Yakacık mezarlığında. Yıl 1959 salon ve yazlık sinemaların çok büyük ilgi gördüğü yıllardı o yıllar. İstanbul halkının tek eğlencesi ve vakit geçirebilecekleri mekânlardı sinemalar. Her semtte birkaç sinema birden vardı. İşte bu sinemalarından biri de Küçükyalı semtindeydi.
KEŞKE O SİNEMA OLMASAYDI O GÜNLERDE
Evet, o gün çığlıklar, haykırışlar karanlıkta çınladı ortada duvar kalmamıştı ki, çığlıklar yankılansın. Sanki Deprem olmuştu Küçükyalı semtinde.
O uğursuz günde çöken Neşe Sineması’nda Marlon Brando’nun “ÇAYHANE” adındaki filmi gösteriliyordu...
Bir kış günü ikinci ve üçüncü katı inşa halinde olan NEŞE Sineması film gösterimi esnasında çöktü. Seyircilerden 37 kişi hayatını kaybetti, 47 kişi de ağır yaralandı.
Bilirkişi raporuna göre, çökme nedeni binanın sinema haline getirilmesi için ilk kattaki sütunların yıkılması, kötü malzeme kullanmak ve beton kurumadan üçüncü katın inşasına başlamaktı.
PIRLANT; “BİR KAÇ GÜN ÖNCE BENDE BURADA BU FİLMİ SEYRETTİM”
Selahattin Pırlant, doğma büyüme Küçükyalılı ve bu olayın canlı şahitlerinden. Selahattin Pırlant unutulması mümkün olmayan Sinema faciasını yeniden yaşarmış gibi oldu. Belki bir yakınını orada kaybetmiştir diye düşündük. Çocukluk ve okul arkadaşları vardı, tonlarca ağırlıktaki enkazın altında kalıp hayatlarını kaybedenler arasında. Selahattin Pırlant, 1977–1980 yılları arasında Küçükyalı Belediyesi Başkan vekilliği görevinde bulunmuş, bir Küçükyalı sevdalısı. Acınızı hatırlatmak istemezdik. Konuyu yeni yetişenler ve yeni yerel yöneticilerin çoğu bilmiyor, Küçükyalı Sinema Şehitlerimizi yad etmemiz gerekiyor” dediğimde.. Pırlant, “Tabi memnuniyetle neden olmasın?” demişti ve o korkunç günü kısa da olsa şöyle anlatmıştı bizlere, “1959 yılının çok soğuk bir günü 24 Ocak Cumartesi idi. Dün gibi hatırlıyorum Morlon Brondo’nun başrolünü oynadığı “ÇAYHANE” filmi gösteriliyordu. Gündüz matinesi olduğu için müşterilerin çoğunluğu kadınlar ve çocuklardı. Henüz 15-16 yaşındaydım. Film oynarken birden ortalığın gürültüyle toz toprak ile karıştığını ve Neşe Sineması’nın çöktüğü haberi dalga dalga birden Küçükyalı semtimize yayıldı.
İLK KURTARMA ÇALIŞMASINA KAHVEDE OTURANLAR KOŞTU
Bende babamla birlikte bu facianın yaşandığı çökmenin olduğu yere gittiğimde toz duman içindeki beton enkazı ile karşılaştık. İnsanların o yardım isteyen feryatlarını enkazın altından yükselen çığlıkları ve inlemeleri bugün bile hala kulaklarımda çınlamakta. Feci ve korkunç bir gündü. İlk kurtarma çalışmasını kahvede oturan ağabeylerimiz yapmıştı. Daha sonra İtfaiye ve belediye ekipleri olaya müdahale ettiler. Aynı filmi ben de bir iki gün önce izlemiştim. Sinema faciasında çocukluk ve okul arkadaşlarımı kaybettim. Bu konuda daha fazla konuşamayacağım. Çok korkunç bir gündü” şeklinde bu acı ve unutulmaz olayı yaşadığı duygularını dile getirdi Küçükyalı Belediyesi eski Başkan Vekili Sayın Selahattin Pırlant.
